Tüm Zamanların En Asil Mücevherlerinden Biri Olarak Bilinen İncinin Tarihini Daha Önce Hiç Duymadınız
İncilerin güzelliğini vurgulamak için kesmeye, şekillendirmeye veya renklendirmeye gerek yoktur. İnsanoğlunun bildiği en eski değerli mücevher olup her zaman zenginliği ve zarafeti simgelemiştir. Aristokrat ailelerin gardıroplarına renk katarak çağımızın en tanınan takıları arasında yerini almıştır. Onların saflığı genellikle Vermeer’in ‘İnci Küpeli Kız’ tablosunda ve kitabında ya da Chanel’in ikonik siyah-beyaz fotoğraflarında resmedilir. Peki inci takıların tarihi nereden geliyor? Ödülünü birlikte görelim…
Gizemli ve narin inciler en eski değerli taşlardır. En gelişmiş belgelerden biri trajik Homeros’un eliyle yazılan İlyada ve Odysseia’dır.
En eski arkeolojik kanıt Louvre Müzesi’nde sergileniyor: Bir Pers prensesinin lahitinde bulunan, en geç M.Ö. 4. yüzyıla tarihlenen, 216 inciden oluşan kusursuz bir kolye.
Antik çağın en güzel incilerinden biri tanrıça Afrodit’in tapınağında bulunmuştur.
14 mm’lik bu incinin tarihi M.Ö. 3. yüzyıla kadar uzanmaktadır. Antik Roma ve Yunanistan’ın yaygın efsaneleri, güzellik ve aşk tanrıçaları Afrodit ve Venüs’ün kabuktan bir inci gibi doğduğunu söyler.
Antik Roma’da incinin popülaritesi Anadolu’daki imparatorluğun görkemli dönemine rastlamaktadır.
Pliny’nin yazılarına göre, son Mithridates Savaşı kazanıldığında General Pompey, 33 inciden oluşan bir taçla başkentine zaferle girdi.
Kleopatra’nın sahip olduğu inci küpelerin hikayesi.
Pliny ayrıca Kleopatra’nın iki inci küpesi olduğunu yazıyor. Bunlardan birini İmparator Pompey ile girdiği iddiayı kazanmak için eritip yutmuş, diğerini ise ikiye bölerek Roma’daki Pantheon tapınağındaki Venüs heykeline küpe olarak sunmuş. Ayrıca Tacitus’un incilerin özel güzelliğini tanımladığı gibi, Julius Caesar’ın Britanya’yı işgal etmesinin nedeninin inci olduğu söylenir: altın sarısı. Ve tüm Roma imparatoru, MÖ 1. yüzyılda, yalnızca soylu sınıfın narin inciler takma hakkına sahip olması gerektiğine dair bir yasa çıkardı.
Erken Orta Çağ mücevher yapımına uygun değildi.
Orta Çağ’da Avrupa hem istilalarla hem de Hıristiyanlığın sert dogmalarıyla boğuşuyordu. 13. yüzyıl Fransa’sında kadınların ve burjuvaların mücevher takması yasaktı çünkü bunlara yalnızca soylular sahip olabiliyordu. Ancak inciler bu dönemde takı olarak değil ilaç olarak varlığını sürdürmüştür. İncilerin zehirlere karşı panzehir olduğu düşünülüyordu ve kalp ve kan hastalıklarını iyileştirdiği düşünülüyordu. Arap hekimlerin göz hastalıklarını, çarpıntıyı ve kanamayı iyileştirdiğine inandıkları 18. yüzyılın sonlarına kadar incilerden tıbbi özellikleriyle bahsediliyordu.
Orta Çağ’dan Rönesans’a geçiş, insanların sanata ve zevke giderek daha fazla istekli hale geldiğini gördü.
Coğrafi keşif çağı geldi ve bu, yeni keşfedilen Amerika’ya muazzam bir inci akışını da beraberinde getirdi. Yeni dünya yeni bir moda yarattı. Tuzlu su incilerinin güzelliğinden ilk yararlananlar İspanyol hükümdarları Kral Ferdinand ve Kraliçe Elizabeth oldu. Edinilen bilgiye göre bu inci, Panama Körfezi’nde Afrikalı bir köle tarafından bulunmuş ve o koloninin hükümdarı tarafından Kral II.’ye verilmiştir. Philip’e teslim edildi. Avrupa’daki birçok kraliyet evini gezdikten sonra La Peregrina, açık artırmada 11,8 milyon dolara güzel Elizabeth Taylor’ın eline geçti.
İnciler için tüm zamanların en keyiflisi Kral VIII. Henry’nin hükümdarlığıydı.
Kral Henry VIII, 1509 yılında tahtı babasından devraldı ve kıyafetleri, şapkası ve ayakkabıları gibi sahip olduğu her şeyin incilerle süslenmesini emretti. Böylece Londra incirin başkenti oldu.
Henry VIII’in incilere olan tutkusu kızı Elizabeth I’e miras kaldı.
İncilere olan büyük sevgisi nedeniyle elbiselerini binlerce inciyle süsleyen Kraliçe Elizabeth’in kıyafetleri o kadar ağırlaştı ki ayakta durmakta güçlük çekti. Elizabeth, cenazesi için bile inci işlemeli kıyafetleri de dahil olmak üzere her şeyi vasiyetinde bıraktı. Böylece iki İngiliz hükümdarı incileri tarihte kraliyet mücevherleri olarak tanımlamayı başardı. Üstelik İngiliz saraylarında inciler moda tarihindeki en güzel yolunu sürdürmüş ve Viktorya döneminde en çok arzu edilen süs eşyaları haline gelmiştir.
Gelinin düğün gününde inci takmasının uğursuzluk getireceğine inanılırdı.
Avrupa’da inciler hâlâ saflık önemini koruyordu. Ancak geleneğe göre gelinlerin düğün gününde inci takmasının uğursuzluk getireceği söylenir. Fransa’nın son kraliçesi Eugénie de Montijo (III. Napolyon’un karısı) bu söylentiyi görmezden geldi ve düğününde birkaç dizi inci taktı. Sonraki yıllarda tüm hayatı uzun bir trajediyle dolacaktı.
Paris’te Samuel Bing’e ait bir atölyede inciler yeniden gün yüzüne çıkmaya başladı.
Ametist veya topaz gibi diğer pahalı taşların yararına incilerin mücevher kutularında saklandığı bir dönemin ardından 19. yüzyılın ortalarıydı. Ancak Samuel Bingin mağazasında yeniden öne çıkmayı başardılar. Soyluluğun simgesi olmaktan çıkıp özellikle orta sınıfa hitap etmeye başladı. Doğudan ilham alan, sofistike işlere sahip ama herkesin hızla ulaşabildiği yeni mücevherler oldular. Bu hareketin bir ismi olması gerektiği için Arka Nouveau adını aldı.
Moda dünyasında doğru zamanı belirleyen isimler ise Galler Prensi Edward ve eşi Alexandra oldu.
Galler Prensi Edward ve eşi Alexandra fikirlerini herkese şu şekilde doğruladılar: İnciler elmaslardan daha pahalıdır. Boynuna tasma gibi sıkıca tutturulan birkaç dizi inciden oluşan kolye, Alexandra’ya atfedilen bir mücevherdir. Sadece boynundaki yara izini gizlemek istiyordu ama dünyanın geri kalanı için o moda oldu.
Japon Kokichi Mikimoto’nun icat ettiği kültür incisi, savaştan sonra ilgi görmeye başladı.
Japon Kokichi Mikimoto incinin tüm dünyanın arzuladığı bir zenginlik kaynağı olduğunu fark etti. 1916’da diğer iki Japonla birlikte kültür incileri elde etme sürecinin patentini almayı başardı. İlk başta insanların daha ucuz versiyonları satın almak istemesi zordu. Ancak Büyük Savaş bitmişti ve o değişimi geride bırakmıştı. Kısa etekli, hatta daha kısa saçlı modern kadının çağı gelmişti. Ve yeni kültür incileri moda olduğundan caz çağının güzel hanımlarının boyunlarını süslediler.
